Ο μύθος του επιχειρηματία κομμωτή
Είστε κομμωτής/κομμώτρια και έχετε δικό σας κομμωτήριο; Αν ναι, τότε πόσο επιχειρηματίας πιστεύετε ότι είστε;
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν αρκετοί από εσάς εκεί έξω που είναι ιδιοκτήτες κομμωτηρίου όπως και εγώ.
Οι περισσότεροι από εμάς είναι παράλληλα και κομμωτές που εργάζονται στο κομμωτήριο 8 ή και 10, ακόμη και 12 ώρες την ημέρα.
Τι όμως ήταν αυτό που μας έκανε να δημιουργήσουμε το κομμωτήριο που πάντα ονειρευόμασταν. Εάν ήσασταν όπως τους περισσότερους συναδέλφους που γνωρίζω, μέσα σε αυτούς και εγώ, Θα δουλεύατε σε κάποιο κομμωτήριο ως συνεργάτης.
Και σε αυτό το κομμωτήριο, κουρεύατε ή χτενίζατε ή κάνατε τεχνικές εργασίες ή και όλα τα παραπάνω μαζί. Και μάλιστα ήσασταν και πάρα πολύ καλοί.
Όμως το κάνατε για κάποιον άλλον.
Και τότε κάποια μέρα, χωρίς ιδιαίτερα κάποιο λόγο, κάτι έγινε. Ο καιρός; Κάποια γενέθλια; Μια σχέση; Ή μπορεί να ήταν ο μισθός του τελευταίου μήνα ή ακόμη και μια στραβή ματιά του αφεντικού.
Ένα συναίσθημα ότι το αφεντικό δεν εκτιμά πραγματικά τη συμμετοχή σας στην επιτυχία της επιχείρησης του.
Μπορεί να ήταν οτιδήποτε. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει όμως το γεγονός ότι μόλις είχατε κολλήσει το μικρόβιο του επιχειρηματία.
Και από εκείνη την ημέρα και μετά τίποτε δε θα ήταν το ίδιο. Μέσα στο μυαλό σας στριφογύριζε η σκέψη: Τι κάνω εδώ πέρα; Γιατί δουλεύω γι’ αυτον;
Γνωρίζω για την επιχείρηση κομμωτηρίου ότι και αυτός, ίσως και παραπάνω. Εάν δεν ήμουν εγώ η επιχείρηση θα είχε μπει μέσα.
Και αμέσως μετά από αυτό, η ιδέα του να είσαι αφεντικό του εαυτού σου σε ακολουθούσε καθημερινά. Δε μπορείς μετά να τη ξεφορτωθείς με τίποτα.
Πρέπει άμεσα να ξεκινήσεις τη δική σου επιχείρηση.
Και στην αγωνία μας να ξεκινήσουμε τη δική μας επιχείρηση έχουμε ήδη βγάλει το πρώτο λάθος συμπέρασμα.
Το λάθος συμπέρασμα είναι το εξής:
Εάν γνωρίζεις την τεχνική εργασία μιας επιχείρησης, για παράδειγμα: να κουρεύεις, να χτενίζεις, να βάφεις και τα λοιπά, τότε γνωρίζεις και πως λειτουργεί αυτή η επιχείρηση που προσφέρει την τεχνική εργασία.
Το να γνωρίζεις τη τεχνική εργασία μιας επιχείρησης και το πώς λειτουργεί, είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Όμως ο τεχνίτης που ξεκινάει μια επιχείρηση δεν μπορεί να το δει μπροστά του.
Για το τεχνίτη κομμωτή, που έχει το μικρόβιο του επιχειρηματία, η επιχείρηση δεν είναι η επιχείρηση αλλά το μέρος που πηγαίνει καθημερινά για να εργαστεί.
Και αυτό ξέρετε δε συμβαίνει μόνο στη βιομηχανία του κομμωτηρίου αλλά σε όλες τις τεχνικές εργασίες.
Έτσι ο ξυλουργός ανοίγει ξυλουργείο, ο μηχανικός αυτ/των ανοίγει συνεργείο αυτ/των, ο οδοντίατρος οδοντιατρείο και φυσικά ο κομμωτής/κομμώτρια ανοίγει κομμωτήριο.
Όλοι λοιπόν οι τεχνίτες , πιστεύοντας ότι γνωρίζουν την τεχνική εργασία μιας επιχείρησης, γνωρίζουν επίσης και έχουν τα προσόντα να λειτουργήσουν μια επιχείρηση.
Η πραγματική τραγωδία σε αυτό όμως είναι ότι η επιχείρηση που υποτίθεται θα τον απελευθέρωνε από τους περιορισμούς που ένοιωθε, δουλεύοντας για κάποιον άλλο,
έχει σκλαβώσει τον ίδιο. Ξαφνικά η εργασία που γνώριζε τόσο καλά γίνεται η εργασία που γνώριζε τόσο καλά συν καμιά 15αρια άλλες που δεν γνωρίζει καθόλου.
Και ενώ το επιχειρηματικό μικρόβιο που είχαμε μας ώθησε να ξεκινήσουμε την επιχείρηση, ο τεχνίτης είναι αυτός που πηγαίνει κάθε πρωί στη δουλειά. Και το επιχειρηματικό όνειρο γίνετε ο εφιάλτης του τεχνίτη.
Στην πραγματικότητα όμως ο τεχνίτης δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα, υπάρχει μεγαλύτερη πολυπλοκότητα στο θέμα.
Το πρόβλημα είναι ότι όποιος ξεκινάει μια επιχείρηση, βρίσκεται να είναι 3 προσωπικότητες σε 1. Ο επιχειρηματίας, ο διαχειριστής (Manager) και ο τεχνίτης.
Και το πρόβλημα είναι πολύπλοκο γιατί ενώ κάθε μια από αυτές τι προσωπικότητες θέλει να είναι αφεντικό, καμιά τους δε θέλει να έχει αφεντικό.
Έτσι ξεκινούν μια επιχείρηση όλοι μαζί για να ξεφορτωθούν το αφεντικό τους, και η διαμάχη ξεκινά. Μια διαμάχη με τρεις πλευρές.
Τον επιχειρηματία, το διαχειριστή manager και τον τεχνίτη. Μια διαμάχη που κανείς δε μπορεί να κερδίσει.
Αναλύοντας και καταλαβαίνοντας τις μεταξύ τους διαφορές θα μας γίνει ποιο ξεκάθαρο γιατί κανείς δε μπορεί να κερδίσει.
Ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ:
Η προσωπικότητα του επιχειρηματία δημιουργεί από τις ποιο ασήμαντες συνθήκες, σε εξαιρετικές ευκαιρίες επένδυσης.
Είναι ο οραματιστής, ο ονειροπόλος, ο εφευρέτης μέσα μας. Αυτός που δημιουργεί το όραμα.
Ο επιχειρηματίας ζει στο μέλλον, ποτέ στο παρελθόν και σπάνια στο παρόν.
Είναι ευτυχισμένος όταν δημιουργεί στο μυαλό του εικόνες του τύπου: Τι θα γινόταν εάν; Είναι αυτός που δημιουργεί μεθόδους για να διεισδύσει ή να δημιουργήσει νέες αγορές.
Η δημιουργική προσωπικότητα που είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει το άγνωστο. Μπορεί να υποσχεθεί οτιδήποτε για να συνεχίσει το στρατηγικό σχέδιο που έχει στο μυαλό του.
Ο ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ (MANAGER):
Ο διαχειριστής –manager είναι πραγματιστής. Χωρίς το διαχειριστή δε θα υπήρχε οργάνωση, σχεδιασμός και προβλεψιμότητα.
O διαχειριστής είναι αυτός που πηγαίνει στο Praktiker και αγοράζεις πλαστικά κουτιά και ράφια για να οργανώσει την αποθήκη.
Εάν ο επιχειρηματίας ζει στο μέλλον , ο διαχειριστής ζει στο παρελθόν. Εάν ο επιχειρηματίας θέλει τον έλεγχο ο διαχειριστής θέλει τη τάξη και την οργάνωση.
Όπου ο επιχειρηματίας βλέπει την ευκαιρία, ο διαχειριστής βλέπει τα προβλήματα. Ο διαχειριστής χτίζει σπίτι και μένει για πάντα σε αυτό. Ο επιχειρηματίας χτίζει σπίτι και μόλις το τελειώσει ξεκινάει τα σχέδια για άλλο.
Ο διαχειριστής είναι αυτός που τρέχει κοινώς πίσω από τον επιχειρηματία να καθαρίσει ότι αυτός έχει λερώσει. Χωρίς το διαχειριστή δε θα υπήρχε επιχείρηση. Χωρίς τον επιχειρηματία δε θα υπήρχαν κίνητρα και καινοτομίες.
Η ένταση μεταξύ του οραματιστή επιχειρηματία και του πραγματιστή διαχειριστή δημιουργεί μια σύνθεση μέσα από την οποία έχουν δημιουργηθεί υπέροχες επιχειρήσεις.
Ο ΤΕΧΝΙΤΗΣ
Ο τεχνίτης είναι ο άνθρωπος της δράσης.
Εάν θέλεις κάτι να γίνει σωστά κάντο μόνος. Είναι το μότο του τεχνίτη. Ο τεχνίτης είναι ο μάστορας.
Εάν ο επιχειρηματίας ζει στο μέλλον και ο διαχειριστής στο παρελθόν ο τεχνίτης ζει στο παρόν. Όσο ο τεχνίτης δουλεύει είναι ευτυχισμένος, όμως ένα πράγμα την φορά. Ξέρει ότι δύο καρπούζια κάτω από μια μασχάλη δε γίνεται.
Δουλεύει με σταθερό ρυθμό και είναι ευτυχισμένος που μπορεί να ελέγχει τη ροή της δουλειάς του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην εμπιστεύεται τους παραπάνω, τον επιχειρηματία και τον διαχειριστή,
γιατί πάντα προσπαθούν να τους κάνουν να βγάλουν περισσότερη δουλειά απ’ ότι συνήθως χρειάζεται ή είναι εφικτό. Για τον τεχνίτη το να σκέφτεσαι δεν είναι παραγωγικό, εκτός εάν σκέφτεσαι για τη δουλειά που πρέπει να γίνει.
Δεν ενδιαφέρεται για καινούργιες ιδέες, ενδιαφέρεται μόνο για το πώς πρέπει να το κάνω. Είναι όμως αυτός που παράγει το ψωμί για το αποψινό δείπνο.
Είναι η ραχοκοκαλιά της επιχείρησης. Όλοι μπαίνουν στο δρόμο του.
Ο επιχειρηματίας έχει μια υπέροχη ιδέα που θέλει να εφαρμόσει ο τεχνητής.
Αλλά, όπως είπαμε και προηγουμένως, αφού οι περισσότερες ιδέες του επιχειρηματία δεν έχουν εφαρμογή στον πραγματικό κόσμο απογοητεύουν τον τεχνίτη.
Από την άλλη πλευρά ο διαχειριστής προσπαθεί να βάλει τάξη στη δουλειά του τεχνητή ώστε να τον εντάξει μέσα στο σύνολο των συστημάτων της επιχείρησης.
Για τον τεχνίτη όμως τα συστήματα μειώνουν την προσωπικότητα του ανθρώπου και τη δημιουργικότητα του.
Η ουσία είναι ότι όλοι μέσα μας έχουμε έναν επιχειρηματία, ένα διαχειριστή και ένα τεχνητή, και αν είχαμε και τις τρεις αυτές προσωπικότητες σε μια ισορροπία
θα είχαμε επίσης τον ιδανικό επιχειρηματία. Δυστυχώς όμως αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι ότι σε μια τέτοιου είδους επιχείρηση το 10% είναι επιχειρηματίας,
το 20% διαχειριστής και το 70% τεχνίτης.
Ο επιχειρηματίας ξυπνάει με όραμα.
Ο διαχειριστής φωνάζει όχι πάλι, και καθώς οι δυο τους τσακώνονται, ο τεχνίτης αρπάζει την ευκαιρία για να κάνει τα πράγματα όπως αυτός ξέρει.
Έτσι σε μια επιχείρηση που οδηγείται από το τεχνίτη, χωρίς το όραμα του επιχειρηματία και χωρίς διαχειριστή να την επιβλέπει,
ο τεχνίτης εργάζεται μέχρι να πέσει, και θα ξυπνάει κάθε πρωί για να πάει στην επιχείρηση του δουλεύοντας όλο και πιο σκληρά.
Ώσπου θα ξυπνήσει ένα πρωί, που όμως θα είναι πολύ αργά πια,
και θα έχει καταλάβει ότι οι ευκαιρίες πέρασαν από μπροστά του, όμως τις έχασε.
Όλο το παραπάνω ήταν ένα μικρό απόσπασμα από ένα βιβλίο που με βοήθησε να δω διαφορετικά την καθημερινότητα μου ως τεχνίτη επιχειρηματία.
Το βιβλίο ονομάζεται Ε- myth Revisited (Ο μύθος του επιχειρηματία).
Με βοήθησε πραγματικά να δω τα λάθη που έχω κάνει στη μικρή μου επιχείρησή και πώς μπορώ να τα διορθώσω.
Έτσι ώστε το επάγγελμα που μου αρέσει να ασκώ να μην γίνει ποτέ
η αναγκαστική δουλειά που χρειάζεται απλά για να επιβιώσω.
Το να είσαι επιχειρηματίας σημαίνει να εκπαιδεύεσαι συνέχεια είτε διαβάζοντας βιβλία όπως το παραπάνω είτε παρακολουθώντας σχετικά σεμινάρια
Ας εκπαιδευτούμε λοιπόν και ας γίνουμε λίγο περισσότερο επιχειρηματίες και διαχειριστές, μια και τεχνίτες είμαστε όλοι μας σίγουρα. Ίσως τότε τα σεμινάρια επιχειρηματικότητας που παρέχουν μικρές και μεγάλες εταιρείες προϊόντων, όπως για τη μεταπώληση,
διαχείρισης προσωπικού, πιστότητα πελατών και άλλα, και που πολύ καλά κάνουν και τα προσφέρουν, αποκτήσουν νόημα για την διαχείριση
των κομμωτηρίων μας αφού χρειάζεται αλλαγή τρόπου σκέψης για να εφαρμοστούν.
Συντάχθηκε απο τον Στέφανο Αγγελίδη
